CİĞER TUTUŞTU BİR KERE!!!

İlk defa resim yayınlamadan birşeyler yazmak istedim bu gün!biraz araştırma yapsamda bir resim konduramadım buraya...İnsanlar ciğerim yandı dediklerinde bu ciğer nasıl yanar diye düşünürdüm.Benim ciğer 10 sene önce babamın öldüğünde yandı.O zaman anladım işte ciğer nasıl yandığını,ciğer tutuştu bir kere söndürmek ise senelerimi aldı.Ama hiç sönmeyecek sanmıştım,annem ise daha fazla yaşamaz babamdan bir iki gün sonra onuda yolcu ederiz demiştim.10 sene oldu gerçekten ve biz ailece kendimizi onardık.Onardıkki başkalarınıda teselli edebiliyoruz bu konuda.Ailece toplanır pazar sabahları keyifli kahvaltı masaları kurardık,o masada dini sohbetler ederdik.Kıyametten bahsettik bir gün.Babam şöyle dedi ben öldüm benim kıyametim koptu.Evet babamın kıyameti kopmuştu o gün.O günü unutamıyorum hiç, bütün kuşlar hep beraber öttüler,bütün insanlar hep beraber ağladık,bütün ağaçlar yarıya kadar eğildiler, ogün sular tersine aktı.
Hiç kıskanç bir insan değilimdir aslında;ama bütün yaşlı insanları kıskandım.Bakıyordum etrafıma insanlar babalarıyla yaşlanıyordu.Ben ise daha 31 yaşındaydım,en küçük kardeşim ise daha 21 indeydi.Asla isyan etmedim ama hep istedim babamla yaşlanmayı...Arkamdaki dağ yoktu artık ve ben uykularımdan ağlayarak uyandım uzun bir süre.Babamın ölümünden 4 sene geçmiştiki,bana bir kaç kişi hayvan sevgisini aşıladılar.Ben bir gün otururken ablamlara bir kedi yavrusu istediğimi söyledim.O zamana kadar evin içine hiç hayvan girmemişti.Girmişti balık,civ civ vs.ama böyle büyük hayvan girmemişti.Üç kardeş yaşadığımız için hepimizin kabul etmesi gerekiyordu.Bir tane çatlak ses çıkmasına rağmen konu kabul görmüştü benim açımdan.Ablam dışarı alışverişe çıktı ve küçücük bir kedi yavrusuyla geri döndü.Şanslı'yı ablam annesini kaybetmiş, pis köpüklü bir suyu içerken bulmuş.Benim Şanslı ile maceram o gün başladı.Eve kedi istemeyen ablam ise Şanslıyı o kadar çok sevdiki ona isim anneliği yaptı.Evet bizim aileye babamdan 4 sene sonra yeni bir üye katılmıştı.Şanslı bütün aile üyelerine bir terapi görevi üstlenmişti.Çok ta iyi yapıyordu görevini,halada yapmakta.Zaman her şeyin ilacı gerçekten.Annem yaşıyor,biz kahkahalar atarak gülüyor,yiyor,içiyor,geziyoruz.Ama babamı unuttum mu?hayır unutmadım.Her gün aklımdan geçer,onun yokluğunu hissederim. O benim için hala bir dağ...
Ama sanki şimdi daha bir olgunlaştım.41 yaşındayım yaştanmıdır nedir bilmiyorum.Onun üzerinden çok ölümler geçti annanem,dayılarım,teyzem,amcam,eniştem vs.Hepsini çok seviyorum ve ölümlerinden çok etkilendim.Ama aile içindeki ölüme hiç benzemiyor hiç biri.Ciğer aile içinde yanıyor.Cuma günü dayımı kaybettim.Bütün babamla yaşadıklarım gözümün önünden geçti.Dayımın evindede çok ciğerler yandı o gün.Onunla beraber ne ciğerler yandı kimbilir.Cumartesi günü kabrine yerleştirdik ve onu ebedi yolculuğuna uğurladık.
Allah nur içinde yatırsın...

Sevgiyle kalın...