BEN KÜÇÜCÜK ÇOCUKKEN!!!

Çok severek takip ettiğim arkadaşım çığlıklarım beni mimlemiş.Teşekkür ederim canım.Bu sorular nedense biraz zor geldi!bazen öyle diyorum başlayınca akıp gidiyor.İnşallah yine öyle olur!başlıyorum.
1)Mimleyen kişiyi ve linkini vermeniz gerekiyor ilk maddede;
Beni mimleyen şuçlu Çığlıklarım :::)))
2)Çocukluğunuzda anne ve babanızla(ya da aile büyüklerinizle)yapmış olduğunuz ve sizi siz yapan şeylere katkısı olan bir olay,bir aktivite,bir eylem...Ve hangi yönünüze katkıda bulunduğu...
Babamın yaşadığı sağlık olayları bana ve aileme çok şey öğretti.İnsan sanıyorki hep sevdiklerimiz yanımızda olacak.Biz ailece birbirimize çok düşkünüz,birbirimizi çok severiz ,birbirimizi sevdiğimizide biliriz.Ama bunu kimse kimseye söylemez.Babamın hastalığı ve ölümü bunu öğretti bana.Çok kötü bir tecrübe ama böyle!şimdi her fırsatta aileme onları sevdiğimi söylüyorum,onlarda bana söylüyorlar.Ailemden çok razıyım,Allah'ta onlardan razı olur inşallah.Bana en başta sevgiyi öğrettiler,sevgi dolu bir ailede büyüdüm.Büyüğüne küçüğüne saygılı olmayı,varlığı yokluğu bu çok önemli... vs vs .Kısacası beni ben yapan ailem.
3)Çocukken en sevdiğiniz oyun ve aparatı?
Çocukken hiç yaramaz bir çocuk değildim.Amanda ne cici bir kızsın denirdi bana!çok sevilirdim.Bir yaşta erken başlamıştım okula,öğretmenim kıyamazdı bana,beni yolda bekler çantamı taşırdı.Okula gelincede başka bir öğretmenim dışarıda bekletmezdi beni!hemen beni içeri alır sobanın başına oturturdu.Haliyle bu kadar cici bir kız evcilik oynar değil mi?
4)Sokakta oynarmıydınız?
Ben fazla sokakta oynamayı sevmezdim.Ama sokaktada oynadım.
5)Çocukluğunuzda ve ilk gençliğinizle ilgili keşke farklı olsaydı dediğiniz bir durum/olay...
Keşke okuma imkanım olsaydı...
6)Çocukluğunuzda ve ilk gençliğinizde iyiki böyle olmuş dediğiniz olay...
Aklıma bir olay gelmedi.Ama mutlaka vardır tabiki!şunu söylemek istiyorum.İyiki ailem benim ailem.
7) Varsa çocukluk dönemine bugünü etkileyen bir olay,anı...
Evet bir anım var.Bu kadar cici kıza, iki amca kızı evlerinin teraslarında bir meydan dayağı attılar bana!onlara şimdi söylüyorum,hatırlamıyorlar.Tabi dayağı ben yedim:::)))onlar streslerini bana attılar:::)))ben hiç unutmadım.Ama şimdi anlatıyorum inanılmaz üzerinde espiriler yapıp gülüyoruz.Allah hiç birimizi gülmekten ayırmasın.Anacım sürüklendim gittim.İçimi dışımı döktünüz.Psikologmusunuz nesiniz:::)))
Blogumu izleyen bütün arkadaşlarım bu mimi cevaplayabilir!zor yok.
Sevgiyle kalın...