YOKLAMA!!!

İlk okula köy yerinde başlamıştım.Çevremdeki herkes okullu olduğu için bende illaki okula gideceğim diye çok ağlayınca;daha 6 yaşını doldurmadan okula başladım.Ağabeyimle aramda 6,ablalarımla teki 5 tekide 4 yaş fark olduğu için onlar okulda epeyce bir tecrübe kazanmışlardı.Evde Sabri öğretmenden bahsediyorlardı arasıra.Kafatası avcısı olduğunu duyuyordum onlardan::))Her sınıfa ayrı bir öğretmen bakıyordu.Birinci sınıfları Sabri Sönmez adlı öğretmen okutuyordu.O öğretmenle ilgili aklımda kalan çocukların kafalarını ısırmaları oldu.Sevdiğinin kafasını ısırır,kızdığının kafasını ısırır.Yaşımın küçük olmasından dolayı okula başlamam,okullar açıldıktan sora karara bağlandı.Bende haliyle okula gittiğimde bazı şeyleri diğer çocuklar öğrenmişti.Gittim bir sıraya oturdum.Sabri öğretmen geldi.Herkes ayağa kalktı bende kalktım.Oturun dedi oturduk.Sabri öğretmen öğrencilerin ismini okumaya başladı.Kimin ismini okursa ayağa kalkıyor numarasını söylüyor.Ben yeni geldiğim için benimkini en son okudu.Numaram bana söylenmemişti.Ben ne yapacaktım şimdi.Ya kafamı ısırırsa:(Neyse adımı okudu ayağa kalktım.Onu korkutmak için ben babamın kızıyım dedim::))Amacı benimle eğlenmekmiş meğer ne bileyim.Gülmemek için kendini zor tuttu.O zamanlar öğretmenler daha bir ciddiydi.Ama bana hiç biri ciddi kalamıyordu.Çok güldürüyordum onları.Yaşım çok küçük olduğu için bazı disiplin kurallarını çok çabuk idrak edemiyordum.Küçücük kırmızı bir çantam vardı.Bavul tarzında.Elime alır yola çıkardım.Biraz ilerleyince her hangi bir öğretmene rastlardım.Çantamı elimden alırlardı.Ya elimi tutar yada beni kucaklarına alırlar o şekilde okula giderdim.Okula gidince ise 2. sınıfın öğretmeni beni içeri alır sobanın başına oturturdu.Sabri öğretmenim şimdi sizlere ömür.Nur içinde yatsın inşallah.Benim üzerimde emekleri çok olmuştu.Hı Sabri öğretmenim kafamı ısırdı mı?Tabiki::))Korkacak kadar değilmiş::))
Numaram ise 253 tü.
Siz numaranızı hatırlıyormusunuz?Hatırlıyorsanız paylaşın lütfen:)


Sevgiyle kalın:)